Zunobri kamp klein maar super fijn !
APPELSCHA – 2 mei 2022 was het dan eindelijk weer zover. Na 2 jaar zonder Zunobri kamp was het weer zover. Het was ook logisch dat veel ouders er voor kozen om eindelijk weer eens met het hele gezin op vakantie te gaan dus de groep was dit jaar niet groot, zeg maar klein maar naar bleek, ook heel fijn!
Het Pyjama-party kamp was dit jaar het thema, met heel veel plezier organiseerde de kampleiding dit jaar het Zunobri kamp nu het na 2 coronajaren weer mocht en kon.
Op maandag 2 mei was het dan eindelijk weer zover. Er hing een mooie buzz toen iedereen ging verzamelen ’s morgens vroeg om 9.30. De zon was er al een beetje door en het leek een prachtige dag te worden.
Er waren genoeg auto’s want met een kleine groep van rond de 30 waar we normaal zo rond de 45 gewend zijn, waren er genoeg ouders die even een ritje wilden maken.
Direct naar het beachkorfbal, zo stond op de meeneembrief. In het prachtige Appelscha bij restaurant de Bosberg tussen de bossen, lag een mooie zandplaat. De plek laat voor veel Zunobrianen herinneringen opkomen want Zunobri organiseert natuurlijk al 20 jaar dit mooie Zunobri kamp. Hele generaties zijn hiermee opgegroeid en zodoende is deze locatie geen onbekende voor de Zuidhorners.
Aangekomen stonden de korven en materialen al klaar, de zon was heerlijk warm op de beschutte zandvlakte. Menig kinderkoppie was ook lekker opgebruind na het vermoeiende zand-korfbal.
De strijd in de finale ging uiteindelijk tussen de Hansop-pyjamas en de Ochtendjassen. Tot dan toe waren de Ochtenjassen al oppermachtig in hun wedstrijden. Het team met Zahra, Kevin, Thomas, Sharon, Doris en Syra was ook gebrand om te winnen. Maar de Hansop-pyjamas bestonden uit Janneke, Tess, Demian, Matthijs, Roos en Lieke en kwamen brutaal op voorsprong. Maar de Ochtenjassen stelden orde op zaken in de resterende minuten en met een 3-1 overwinning mochten zij zich dit jaar Beachkorfballers van het jaar noemen.
De kids werden allemaal veilig naar de kampeerboerderij gebracht waar de leiding de boerderij al versierd en mooi gemaakt had. Daarna was het tijd voor het bosspel. Dat leverde hilarische foto’s op waarbij koekjes op het gezicht moesten balanceren. Aan de lachende koppies zie je al dat er genoten werd.
Ondertussen waren Janneke en Simone al druk bezig met het heerlijke avondeten. Sommige Zunobrianen zullen zich nog de kookkunsten van Matthijs Slager en Herman Schutte kunnen herinneren toen de macaroni op het bord bleef plakken en je het bord zelfs kon omdraaien. Maar onder leiding van onze topkoks werd het precies zoals het moet zijn. Pasta met witte saus, spekjes, kip en champignons én pasta rode saus met gehakt en groente en salade. Dat is wel even andere koek.
Even uitbuiken maar vooral corvee voor een aantal, en hup weer het bos in voor weer een mooi bosspel. De bosjesmannen hield de groep wel flink bezig en waren ook wel erg moeilijk te zien aankomen, dat zie je wel aan de foto’s.
Er was natuurlijk nog tijd voor spelletjes en de bekende hangbank dus de avond was nog lang niet voorbij. Het was natuurlijk een Pyjama-party dus we zagen onze Tjeerd in een geweldig tijger outfit rondlopen maar ook onze jongedames van C1 en D1 konden er wat van. De tijgerprintjes waren het meest opvallend.
’s Morgens lekker vroeg haalde de leiding de jongelui, die natuurlijk veel te lang hadden doorgekletst en gepraat, uit hun luie nest want er moest gegeten worden, een lekker broodje van Bakker Smit waarna de fotospeurtocht ingezet werd.
Maar brrr wat was het ineens koud, de zon was er niet zoals gister dus de koukleumpjes onder ons liepen met mutsen en hoodies diep over hun oren.
Vandaag had de E1 zich ook verzameld om een dagje mee te mogen draaien. De jonge meiden ontfermden zich direct over de jongste generatie. Een beetje witjes in het gezicht werd met voorzichtig enthousiasme de fotospeurtocht tot een einde gebracht.
Maar de dag was nog maar net begonnen! Want vlakbij is het leuke Verkeerspark Duinen Zathe. Voor sommige opgeschoten pubers was dat natuurlijk reden om zich eens flink op het onbeperkt eten en drinken te werpen.
Maar toegegeven we konden ze soms ook betrappen op het verkeersplein zelf in de trapauto’s waarbij ze hun knieen regelmatig hoog moesten heffen. Alleen maar lachende gezichten. Toch leuk om te zien.
Die nacht was het een stuk rustiger hoewel sommigen pas heel laat gingen slapen. Een mooie groepsfoto zorgt voor een prachtige herinnering.
Op de terugweg hoorden we toch af en toe zachtjes huilen als in “ik wil niet dat het stopt”, of bij het zien van papa en mama vloeide er een traantje van vermoeidheid. Zelfs uw verslaggever kent dit echte Zunobri kamp gevoel. Een gevoel wat 20 jaar geleden al niet anders was, dan weet je pas wat Zunobri kamp is en weet je ook wat je mist, misschien soms ook wel eens goed om bij stil te staan.
Woensdagavond verzamelde de leiding zich voor de traditionele afsluiting bij de chinees aan een heerlijke Chinees-Indische tafel. Maar ook bij de leiding waren de tekenen van vermoeidheid waar te nemen, de maaltijd ging er goed in waarna er vast een paar vrij snel hun bed ingedoken zijn.
Hopelijk volgend jaar weer een prachtig mooi Zunobri kamp.
Door: Christiaan Schaafsma (redactie)